Thursday, December 21, 2006

ΠΟΥ'ΣΑΙ ΡΕ SANTA? ΧΑΘΗΚΑΜΕ!!!!!


Πάνε τώρα πάνω από 20φευγα χρόνια που έκατσα να γράψω γράμμα στον παγκόσμιο.

Δεν θυμάμαι τότε τι είχα ζητήσει, ίσως κάτι που τα 80’s να ήταν στην μόδα, αλλά θυμάμαι πολύ καλά ότι δεν το παρέλαβα ποτέ και είχα φάει τρελή πικρά. Μετά το έριξα σε δικαιολογίες του στυλ, ‘ίσως να είχαν ξεστοκαρει από το συγκεκριμένο είδος’ ‘ρε μπας και έβαλα λάθος διεύθυνση’ ‘μήπως ήταν θέμα ορθογραφίας?’…….και άλλα τέτοια που με κάλυπταν εκείνη την χρονική περίοδο. Αλλά ποτέ, ποτέ, δεν μπήκα στο τριπακι να πω ότι δεν υπάρχει.

Τώρα πλέον λέω ότι θα γέρασε και ίσως να μην μπορεί. Μέχρι χτες, που είδα την καινούργια διαφήμιση της coce,και συνειδητοποίησα ότι αυτός δεν γερνάει , δεν μεγαλώνει. Αυτός είναι πάντα ο ίδιος. Άρα? Άρα μπορεί ακόμα αν δεν κάνω τα προαναφερόμενα λάθη να καταφέρω να κονομήσω κάτι από αυτόν.

Οπότε ξεκινάω.
(και τώρα με το net, standard θα έχει χώσει κανένα ξωτικό να ψάχνει το google, yahoo για γράμματα του).

Dear S.C.

Δεν είμαι άνθρωπος που κρατάει κακία. Ξερώ ότι τότε δεν μπορούσες για τον α-β λόγω να διεκπεραιώσεις το αίτημα μου. Εδώ ολόκληρα λιμάνια δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν έναν εκτελωνισμό. Εσύ που είσαι και ένας? Τέλος πάντων , no hard feelings.

Αν καταφέρεις και λάβεις το γράμμα μου, που απ’ότι ξερώ είναι υποχρέωση σου να το λάβεις, θα ήθελα για τα Χριστούγεννα τα πιο κάτω.

Α) Η-ΡΕ-ΜΙ-Α. θέλω να φύγουν πάνω από το κεφάλι μου όλες οι σκοτούρες που έχω και να αντικατασταθουν από χαρούμενα συναισθήματα. (αν δεν ξέρεις τι να κανείς τις σκοτούρες που θα μου πάρεις, μπορώ να σου δώσω μια διεύθυνση να τις στείλεις).

Β) ΚΑ-ΤΑ-ΝΟ-Η-ΣΗ. Μιλάω με τους γύρω μου και νιώθω ότι βρίσκομαι στην Βαβέλ. Η δεν θέλουν η δεν μπορούν και η δεν θέλω η δεν μπορώ να τους καταλάβω. Λέμε τα ιδία διαφορετικά η λέμε διαφορετικά τα ιδία?

Γ) εκείνο το ρημάδι το πρωτάθλημα, θα το πάρουμε ποτέ? Βαρέθηκα εκείνες τις εκδρομές μέχρι την πηγή.

Δ) αμάξι δεν θέλω. Βαρέθηκα να οδηγώ τετράτροχα. Μια μηχανή ώμος δεν θα με χαλούσε. Φυσικά, βασική προϋπόθεση είναι να αποσύρεις όλα τα διπλώματα απ’ αυτούς τους ασχέτους που κυκλοφορούν στους δρόμους.

Ε) ώρες. Ώρες για μένα. Ώρες χαλάρωσης. Ας πούμε 2-3 ώρες την ημέρα που τα κινητά και τα σταθερά θα έχουν στάση εργασίας.

Ξερώ ότι παρά το μακιγιάζ και το Photoshop που παίζει στις εμφανίσεις σου (κάνει καλή δουλειά) έχει και μια Α ηλικία, οπότε δεν θα σου ζητήσω άλλα. Δωκε μου αυτά και του χρόνου που θα είμαι καλύτερο παιδί, ζητώ και τα…………………… ρέστα .

Προκαταβολικά σ’ ευχαριστώ και να ξέρεις ότι θα περιμένω.

Με αξιοσέβαστη αγάπη
Bagman.

Wednesday, December 13, 2006

Blogger or not Blogger?


Blogger…….!!!!


Έχοντας (βάση στατιστικών) ήδη διανύσει κάτι λιγότερο από την μισή ζωή μου, και κάνοντας μια αναδρομή στo πολύ κοντινό παρελθών τον λίγων Ιουνίων μου, δεν ξανά ενθυμούμαι να έχω αυτοαποκαλέσει αλλά ουτε και να με έχουν δακτυλοδείξει προσφωνώντας με τουδε τον χαρακτηρισμό.


Δεν ξέρω αν και κατά πόσο είναι νόμιμο να αποκαλείς κάποιον έτσι. Ίσως, σε κάποιες τριτοκοσμικές χώρες η σε κάποια αποκομμένα χωριά της χώρας μας, να είναι τίτλος ντροπής και βλασφημίας ( πως λεμε ο ‘δωστης’ , ο ‘ντιγκιντακγας’, ο ‘ξεμπλετσιουτος’).


Σκεφτείτε, ο παππούς μου ( θεός συγχωρεςτον ) να κάθεται στην ψάθινη ετοιμόρροπη καρέκλα του μικρού μισοκατεδαφισμένου καφενείου, και αφού ρουφήσει δυο γουλιές καφέ (με ενδιάμεσο φύσημα το οποίο ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω που αποσκοπεί αφού πάντα καιγότανε) να λέει με περίσσια υπερηφάνεια, πετεινού που μόλις κουτούπωσε και το διπλανό κοτέτσι, στον μπάρμπα-μητσου τον βοσκό ‘ Μητσου, ξερς , ανγγουνσ’μ τ’σαλονικ είνι μπλουγκερ..!!!’.


Ποια να ήταν άραγε η αντίδραση αυτού του μικρού(στα νιάτα του, ανερχόμενου ) κτηνοτρόφου ( πάνω από το μπαλοντίβανο είχε κρεμασμένη την αφίσα του πρωτοιδρυτή, Κώστα Μιμίκου ) σε αυτήν την τόσο γλωσσοδέτη λέξη σε μια διάλεκτος που σίγουρα δεν ξέρει , και ακόμα πιο σίγουρα δεν προλαβαίνει να μάθει. ‘Αν δεν ειν γιατρός , δικηγόρους η παπάς, τότες…….. πάει χαμένου του πιδι.’


Ξάφνου, ο καφές γίνεται πιο πικρός από τον βάρη σκέτο που θυμάμαι ότι έπινε ( στα τελευταία του το είχε γυρίσει σε διπλό espresso coffee από τα Starbucks του χωριού). {όντος, δεν είναι τίποτα το αξιοσέβαστο για την κοινότητα μας ο εγγονός μου. Ο εγγονός του μπάρμπα-Σωτήρη, είναι ένας απλός ……blogger.}

Ας αφήσουμε λοιπόν τα χωριά στις πεδιάδες του θεσσαλικού κάμπου και ας έρθουμε στην κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Blogger . Ένας θεός ξέρει τι τράβηξε αυτό το κορίτσι για να καταφέρει να με μυείς σε αυτή την διαδικασία. Τα νεύρας τις έγινα σύρματα από τους διπλούς ελληνικούς ( πάντα στο ίδιο τραπεζάκι του ίδιου μαγαζιού ) προσπαθώντας να μου τεκμηριώσει τα πλεονεκτήματα του να φέρεις τον τίτλο blogger από τα μειονεκτήματα του να είσαι ένας απλός, ασήμαντος, τιποτένιος, ξιπασμένος……chatoβιος. Και τελικά τα κατάφερε.


Ladies & gents , από σήμερα ανοίγει τις πόρτες του το Bagman’s Park.


Ένας χώρος που ίσως αρέσεις, ίσως δεν αρέσει. Το καλό είναι ότι πάντα θα υπάρχει το ….τσίρκο MEDRANO και το ALLOU FUN PARK για τους απίστους.


Θέλω απλά να ευχηθώ ένα ‘ΚΑΛΟΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ’ και ελπίζω να έχω τον χρόνο να αποτυπώνω τις σκέψεις μου, προτάσεις μου, έγνοιες μου σε αυτό εδώ το group.